ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ
Ερμού 136, 10553 Αθήνα. Τηλ-Fax.: 2103252214, E-mail:archaeol@otenet.gr, www.sea.org.gr
 
 
Αθήνα,   11/5/2022
                                                                                                               
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
 
     Όσοι και όσες από μας, όταν αρχίσαμε σιγά-σιγά να γνωρίζουμε ονόματα παλαιών, σπουδαίων αρχαιολόγων όπως ο Θρεψιάδης, ο Κεραμόπουλος, ο Αρβανιτόπουλος, κατά τη δεκαετία του ’80, και να αντιλαμβανόμαστε ότι, ανάμεσα στα μνημεία που ανακάλυψαν και μελέτησαν βρίσκονταν και οι αρχαίες οδοί, ένα άλλο όνομα άρχιζε να «παίρνει μπόϊ» ανάμεσά τους, να διεκδικεί κάτι από τη φήμη τους, να συνεχίζει το έργο τους. Στην αρχή στους αρχαίους δρόμους της Πελοποννήσου, στα επόμενα χρόνια σε όλη την Ελλάδα.
 
     Δεν ήταν το όνομα ενός από τους παλαιούς συναδέλφους, της «ηρωικής» εποχής, ήταν το όνομα ενός νέου ιστορικού ερευνητή, του Γιάννη Πίκουλα, που ήρθε να συμπληρώσει το έργο τους. Ο Γιάννης Πίκουλας έθεσε εξαρχής τις θεωρητικές βάσεις του εγχειρήματος: αποσαφήνισε τους στόχους της έρευνας των αρχαίων οδών, μερίμνησε για την αναλυτικότερη και διεξοδικότερη έρευνα σε ζητήματα χρονολόγησης, έθεσε επί τάπητος ζητήματα κατασκευής των οδών και κοινωνικά ζητήματα που σχετίζονταν με την ανάληψη των έργων.
 
     Με τον Γιάννη Πίκουλα, ο χάρτης της Ιστορικής Τοπογραφίας της αρχαίας Ελλάδας εμπλουτίστηκε αφάνταστα, απέκτησε νέο νόημα, η έρευνα έγινε διεπιστημονική, μια νέα προοπτική άρχισε να φαίνεται στον ορίζοντα. Ο Γιάννης Πίκουλας «αρχαιολογούσε την ιστορία και εξιστορούσε την αρχαιολογία», διευρύνοντας τις γνώσεις, τις δυνατότητες και το πεδίο της έρευνας, τη σχέση της έρευνας με τους κατοίκους της υπαίθρου. Διευρύνοντας τελικά τη ματιά του ιστορικού και του αρχαιολόγου. Κι όλα αυτά με μια ακαταπόνητη διάθεση και αντοχή.
 
     Η θέση του στο Πανεπιστήμιο του Βόλου τού έδωσε την ευκαιρία να μετακενώσει τη γνώση του σε έναν ευρύ κύκλο μαθητών και συνεργατών του, με απίστευτη προσήνεια και γενναιοδωρία. Ήταν ένα φιλέρευνο και ανήσυχο πνεύμα, αυστηρός επιστημονικά και στοργικός με τους μαθητές και φοιτητές του, βοηθητικός και προσηνής, μελέτησε τους αρχαίους δρόμους αλλά άνοιξε και νέους δρόμους με το έργο του και το προσωπικό του παράδειγμα.
 
     Ο θάνατος τον βρήκε στις επάλξεις-και πώς αλλιώς να γινόταν με κάποιον σαν τον Γιάννη; Πάντοτε σε κίνηση, πάντοτε καθ’ οδόν προς το νέο εύρημα, πάντοτε να διεκδικεί νέες γνώσεις και κορυφές.
 
     Στην πολυαγαπημένη του οικογένεια, ιδιαίτερα στη σύζυγό του και αγαπητή συνάδελφό μας Ελένη Κουρίνου, απευθύνουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια και τους διαβεβαιώνουμε ότι δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Ο Γιάννης θα είναι πάντοτε κοντά μας με το έργο του και τα επιτεύγματά του, που τον έχουν ήδη κατατάξει στις κορυφές της επιστήμης μας, πρότυπο προς μίμηση στους χαλεπούς καιρούς που διάγουν μνημεία και αρχαιολόγοι.