.png)
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ
Ερμού 136, 10553 Αθήνα. Τηλ-Fax.: 2103252214, E-mail:archaeol@otenet.gr, www.sea.org.gr
Ερμού 136, 10553 Αθήνα. Τηλ-Fax.: 2103252214, E-mail:archaeol@otenet.gr, www.sea.org.gr
Αθήνα, 30/9/2022
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων αποχαιρετά με θλίψη τη Μαρία Θεοχάρη
Η Μαρία Θεοχάρη γεννήθηκε το 1933 και σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χαϊδελβέργη, στο Λονδίνο και στο Καίμπριτζ, με ειδίκευση στην προϊστορική Αρχαιολογία.
Υπήρξε από τις ξεχωριστές μαθήτριες του Σπύρου Μαρινάτου τον οποίο ακολούθησε σε διάφορες ανασκαφικές έρευνες, κυρίως στην Πελοπόνησο. Σε μια από αυτές γνωρίστηκε και με τον μετέπειτα σύζυγό της Δημήτρη Ρ. Θεοχάρη. Το 1958, μετά το γάμο τους, έγινε η βασική του συνεργάτιδα στην έρευνα της προϊστορικής Θεσσαλίας. Από το 1960 και εξής υπηρέτησε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Βόλου και έλαβε μέρος σε όλες τις μεγάλες προϊστορικές έρευνες και ανασκαφές της Θεσσαλίας (Σέσκλο, Ιωλκός, Μεγάλο Μοναστήρι, Μυκηναϊκό Κάστρο Τρικάλων κ.α.).
Ανήκε σε μια ομάδα σημαντικών για την προσφορά τους Ελλήνων αρχαιολόγων που εργάστηκαν άοκνα για τη διάσωση και την καταγραφή ευρημάτων από τις ανασκαφές του 19ου και 20ου αιώνα. Πρόσφερε πολλά, εργαζόμενη ακόμα και ως άμισθη βοηθός και στη συνέχεια σε διάφορα πόστα, πάντα με αφοσίωση και αγάπη για το αντικείμενό της. Μετά την τοποθέτησή της το 1978 στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε στην επιστημονική οργανωτική ομάδα της πρώτης μεγάλης Έκθεσης των Μακεδονικών Αρχαιοτήτων με αφορμή την παρουσίαση των θησαυρών της Βεργίνας. Οι συνεργάτες της τη θυμούνται για την ευσυνειδησία, το πνεύμα συνεργασίας και την επιστημονική της κατάρτιση.
Από το 1981 και μετά υπηρέτησε στην Αθήνα, στην Γ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, της οποίας διετέλεσε Προϊσταμένη τη διετία από το 1999 έως το 2000, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Κύριο επιστημονικό έργο της, από το 1981 και εξής, υπήρξε η συστηματική ανασκαφή του οχυρωμένου οικισμού της Πρώιμης και της Μέσης Χαλκοκρατίας στο Παλαμάρι της Σκύρου, το νησί από όπου καταγόταν ο αγαπητός της σύζυγος. Από το 2000 και μετά, αποτέλεσε μέλος της Διεπιστημονικής Επιτροπής για το συγχρηματοδοτούμενο Έργο Έρευνας, Προστασίας και Ανάδειξης του Αρχαιολογικού Χώρου στο Παλαμάρι. Συνέγραψε μεγάλο αριθμό επιστημονικών άρθρων για την έρευνα, τα ευρήματα και συνολικά για το έργο στο Παλαμάρι.
Η εκλιπούσα υπήρξε, εκτός από σοβαρή επιστήμων, μια ωραία γυναίκα, με πολλές ευαισθησίες, προσηνής και αγαπητή σε όλους.
Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο 1-10-2022 στο κοιμητήριο Αμαρουσίου την 11.00΄.
Υπήρξε από τις ξεχωριστές μαθήτριες του Σπύρου Μαρινάτου τον οποίο ακολούθησε σε διάφορες ανασκαφικές έρευνες, κυρίως στην Πελοπόνησο. Σε μια από αυτές γνωρίστηκε και με τον μετέπειτα σύζυγό της Δημήτρη Ρ. Θεοχάρη. Το 1958, μετά το γάμο τους, έγινε η βασική του συνεργάτιδα στην έρευνα της προϊστορικής Θεσσαλίας. Από το 1960 και εξής υπηρέτησε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Βόλου και έλαβε μέρος σε όλες τις μεγάλες προϊστορικές έρευνες και ανασκαφές της Θεσσαλίας (Σέσκλο, Ιωλκός, Μεγάλο Μοναστήρι, Μυκηναϊκό Κάστρο Τρικάλων κ.α.).
Ανήκε σε μια ομάδα σημαντικών για την προσφορά τους Ελλήνων αρχαιολόγων που εργάστηκαν άοκνα για τη διάσωση και την καταγραφή ευρημάτων από τις ανασκαφές του 19ου και 20ου αιώνα. Πρόσφερε πολλά, εργαζόμενη ακόμα και ως άμισθη βοηθός και στη συνέχεια σε διάφορα πόστα, πάντα με αφοσίωση και αγάπη για το αντικείμενό της. Μετά την τοποθέτησή της το 1978 στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε στην επιστημονική οργανωτική ομάδα της πρώτης μεγάλης Έκθεσης των Μακεδονικών Αρχαιοτήτων με αφορμή την παρουσίαση των θησαυρών της Βεργίνας. Οι συνεργάτες της τη θυμούνται για την ευσυνειδησία, το πνεύμα συνεργασίας και την επιστημονική της κατάρτιση.
Από το 1981 και μετά υπηρέτησε στην Αθήνα, στην Γ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, της οποίας διετέλεσε Προϊσταμένη τη διετία από το 1999 έως το 2000, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Κύριο επιστημονικό έργο της, από το 1981 και εξής, υπήρξε η συστηματική ανασκαφή του οχυρωμένου οικισμού της Πρώιμης και της Μέσης Χαλκοκρατίας στο Παλαμάρι της Σκύρου, το νησί από όπου καταγόταν ο αγαπητός της σύζυγος. Από το 2000 και μετά, αποτέλεσε μέλος της Διεπιστημονικής Επιτροπής για το συγχρηματοδοτούμενο Έργο Έρευνας, Προστασίας και Ανάδειξης του Αρχαιολογικού Χώρου στο Παλαμάρι. Συνέγραψε μεγάλο αριθμό επιστημονικών άρθρων για την έρευνα, τα ευρήματα και συνολικά για το έργο στο Παλαμάρι.
Η εκλιπούσα υπήρξε, εκτός από σοβαρή επιστήμων, μια ωραία γυναίκα, με πολλές ευαισθησίες, προσηνής και αγαπητή σε όλους.
Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο 1-10-2022 στο κοιμητήριο Αμαρουσίου την 11.00΄.